آسو رحیمی - دانشجوی دکتری ادبیات غنایی

هدف از این پژوهش بررسی مفهوم مرگ و زندگی در اشعار احمد شاملو و فیلیپ لارکین است . شکایت لارکین از زندگی این است که هرگز او را فریب نداده است ؛ بی تفاوتی بسیار و عدم استفاده از آن برای او باعث می شود که بخواهد آن را رد کند این بدان معنا نیست که ذهن او کاملا به فکر زمستان است . درخشش نور آنجاست ، سوسو زدنی از زندگی ، آرزوی لحظه ای شادی بیرون از در. لارکین در کنار شعرهایی با شدیدترین غم و اندوه، ویژگی های مثبت استعداد خود را نیز توسعه می دهد. هر چند شاملو در مورد تعهد هنری می گوید: »اصولا هنر ملتزم نیست .یعنی هیچ گاه التزام و تعهد نقشی در آفرینش هنری بازی نمی کند. التزام امری شخصی و فردی است « اما وقتی شاعری این تعهد یا به قول سارتر مسئولیت اجتماعی را می پذیرد به زندگی خود جهتی خاص می بخشد. او می داند که با افکارش می تواند به زندگی تودهی مردم جهت بدهد بنابراین نومیدی را رها کرده امید را برمی گزیند صحبت از مرگ و نیستی را وانهاده به زندگی و حیات می پردازد.

مرگ، زندگی ، شاملو، فیلیپ لارکین ، شعر