مقایسه دو روش استخراج ترکیبات ضد میکروبی گیاهان پر مصرف

  • سال انتشار: 1391
  • محل انتشار: سومین همایش ملی بیوتکنولوژی کشاورزی ایران (گیاهی، دامی و صنعتی)
  • کد COI اختصاصی: AGRIBIOTECH03_158
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 701
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

میناوش احمدی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و صنایع غذایی، داشکده کشاورزی، دانشگ

صبیحه سلیمانیان زاد

دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفه

محمود شیخ زین الدین

دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفه

چکیده

پیشگیری از بیماری های ناشی از غذاهای آلوده موجب توسعه سیستم های کنترلی امنیت غذا شده است. هم اکنون در صنعت غذا از نگهدارنده های شیمیایی برای جلوگیری از رشد میکرواورگانیزم های عامل فساد استفاده می شود. استفاده از این ترکیبات پیامد های ناخوشایندی ازجمله بیماری سرطان و مسمومیت های شدید را به دنبال دارد. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از مواد مژثره گیاهان جایگزین مناسبی برای نگهدارنده های شیمیایی می باشد. روشهای مختلفی برای استخراج مواد مژثره گیاهان به کار میرود که روشهای استخراج با کمک سوکسله و تقطیر دو روشی است که حداکثر بازدهی را در استخراج مواد مژثره گیاهان نشان دادند. گیاهان دارچین، نعناع و زردچوبه ازجمله گیاهانی هستند که به عنوان ادویه در غذاهای سنتی ایرانیان مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین گیاه زنیان در طب سنتی به عنوان داروی گیاهی کاربردگسترده ای دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ضد میکروبی مواد مژثره حاصل از این دو روش استخراج میباشد. پس از تهیه گیاهان مذکور از فروشندگان ادویه وگیاهان دارویی در شهر اصفهان توسط دستگاه کلونجر اسانس روغنی آنها استخراج و عصاره اتانولی آنها باکمک سوکسله حاصل شد. خاصیت ضدمیکروبی آنها روی دو باکتری شاخص گرم مثبت باسیلوس سرئوس وگرم منفی ایکولای توسط روش دیسک دیفیوژن مورد مطالعه قرار گرفت. در طی این مطالعه مشخص گردید که ترکیبات مستخرجه از گیاهان با کمک هر دو روش دارای اثرات ضد میکروبی مؤثری در جلوگیری از رشد میکرواورگانیزم ها میباشند. دراین بررسی هردوروش برای استخراج ترکیبات گیاهی تقریبا قابل مقایسه بودند.

کلیدواژه ها

نعناع، زنیان، زردچوبه، دارچین، ایکولای، باسیلوس سرئوس

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.