تغییرات سرعت راه رفتن مردان سالمند با عارضه دمانس پس از مداخله ی هشت هفته ای تمرین های اوتاگو

دمانس، نقص عملکردی مغز است که در سالمندان رایجتر است. افراد مبتلا به دمانس به علت نقص شناختی و فقدان حافظه، دارای مسائلی مرتبط با تشخیص زمان، فضا و افراد و همچنین کاهش تدریجی توانایی های راه رفتن، کاهش عملکرد حسی و ضعف عضلانی در دوره سالمندی و تغییر در الگوی راه رفتن افراد سالمند می شود. به همین خاطر تمرینات اوتاگو سبب کاهش آسیب و تقویت عضلات اندام های تحتانی می شود. هدف از پژوهش حاضر تغییرات سرعت راه رفتن مردان سالمند با عارضه دمانس پس از مداخله ی هشت هفته ای تمرین های اوتاگو بود. تعداد ۲۴ مرد سالمند در رده سنی ( ۶۰ تا ۸۰ سال) مبتلا به دمانس صورت هدفمند و در دسترس در دوگروه مساوی تجربی و کنترل ( ۱۲ نفر) قرار گرفتند. سرعت راه رفتن و دمانس به ترتیب با آزمون تکلیف دوگانه شناختی، تست وضعیت شناختی ارزیابی شدند. تمرینات اوتاگو به مدت هشت هفته توسط گروه تجربی انجام شد. پس از پایان تمرینات، پس آزمون اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس و تی همبسته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، سرعت راه رفتن ( ۰۰۱ / ۰ = P ) در گروه تجربی توسعه معناداری یافت شد در حالی که این ارقام در گروه کنترل توسعه ای را نشان نداد. با توجه به نتایج تحقیق احتمالا این نوع تمرینات می تواند تاثیر مثبتی بر توانایی های جسمانی و شناختی سالمندان مبتلا به دمانس داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات اوتاگو ، سرعت راه رفتن ، دمانس