طراحی اتوپایلوت فازی برای هواپیمای بدون سرنشین با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله طراحی اتوپایلوت با منطق فازی ارائه شده است. کاربرد این اتوپایلوت در پرندههای بدونسرنشینی است که درحال پرواز کروز در ارتفاع و حالت ثابت قرار دارند. کنترلکننده فازی طراحی شده در این مقاله با کنترلکنندههای کلاسیک مراجع دیگر مقایسه شده است. دو کنترلکننده جبرانساز وPIDاز نوع کلاسیک و کنترلکننده سوم از نوع فازی میباشد. در این طراحیها تابع تبدیل ناکمینه فاز الویتور به ارتفاع پروازی بهعنوان پلنت اتوپایلوت میباشد. علاوه بر طراحی اتوپایلوت در حالت پایدار، این طراحی با کاهش 50 درصدی پایداری طولی نیز انجام شده است. همچنین برای تنظیم نمودن بهرههای ورودی و خروجی کنترلکننده فازی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است و طی 50 نسل این بهرهها بهینه شدهاند که در حقیقت این ضرایب مقدار خطا و تلاش کنترلی را کمینه نموده اند. نتایج حاصل نشان دادند، در شرایطی که پایداری سیستم کاهش مییابد، کنترلکننده فازی بهتر از بقیه عمل میکنددر حالی که در همین حالت کنترلکنندهPIDو جبرانساز فراجهش زیادی داشتند.

کلیدواژه ها:

اتوپایلوت ، الگوریتم ژنتیک ، پرنده بدون سرنشین ، جبرانساز ، کنترل کنندهPID و منطق فازی