مبانی نظری تربیت در بستر اندیشه اسلامی و دلالت های آن در ساحت تعلیم و تربیت ایران

پژوهش فراروی درصدد طراحی شاکله نظریه تربیتی اسلامی متلائم و متناسب با فرهنگ بومی جامعه ما در زمینه چیستی و چرایی تربیت باتکیه بر تمام ظرفیت های اندیشه اسلامی اعم از آموزه های قرآن کریم و احادیث معصومین (ع) به مثابه افزار فهم وحی از یک سو؛ و دو علمعرفان و فلسفه اسلامی که ذیل آموزه های اسلامی نضج یافته اند و نتیجه اندیشه بشری هستند از سوی دیگر و استنتاج دلالت های این اندیشهبرای عرصه تعلیم و تربیت، خاصه برنامه درسی می باشد؛ چه، تحقق این رویکرد (جمع قرآن و عرفان و برهان)، امکان تضمن بیشترین اهدافو ساحات تعلیم و تربیت اسلامی را میسر می سازد. برای تحقق این امر، در بعد اندیشه های بشری به سراغ آرای ابن عربی و صدرا رفته ایم.اما از آنجا که تربیت متشکل از کارکردهای مختلفی است که در بحث فرابرنامه درسی می بایست به دنبال تحقق یکی از این کارکردها در مقامفرابرنامه درسی باشیم؛ لذا به سراغ تربیت هنری در بستر اندیشه های اسلامی رفتیم, چون هم در بعد الهی و هم در بعد بشری بهترین تبیین رااز تحقق کامل تمام قابلیت های وجودی آدمی ارائه می دهد. پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی نظری با روش مطالعه کتابخانه ای است که بهتناسب بحث، از روشهای تحلیل مفهومی، استنتاجی و تلفیقی بهره جسته است. اهم یافته های پژوهش: نظریه اسلامی تربیت هنری متشکل ازسه رویکرد مجزا می باشد؛ که این سه رویکرد عبارتند از: ۱. تربیت هنری به مثابه برنامه درسی هنر ؛ ۲. قلمداد تربیت هنری به منزله رویکردحاکم بر تمام ابعاد برنامه درسی؛ و ۳. تربیت هنری به مثابه سراسر حیات آدمی.

کلیدواژه ها:

تربیت اسلامی ، نظریه تربیت اسلامی ، ابن عربی ، ملاصدرا ، نظریه اسلامی تربیت هنری ، خداگونگی