تاثیر سیاست های استخدامی سازمان بر تمایل به ماندن کارکنان در صنعت نساجی با توجه به نقش تعدیلگر پاداش های مالی (کارکنان شرکت های فعال در صنعت نساجی در استان قزوین)

هدف: پژوهش با هدف تاثیر سیاست های استخدامی سازمان بر تمایل به ماندن کارکنان در صنعت نساجی با توجه به نقش تعدیلگر پاداش های مالی در بینکارکنان شرکت های فعال در صنعت نساجی در استان قزوین، انجام شد.روش: پژوهش از نظر ماهیت و روش، از نوع پژوهش های توصیفی- پیمایشی بوده و با هدف کاربردی و به صورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری کلیه کارکنان شرکت های فعال در صنعت نساجی در استان قزوین بودند که تعداد ۳۸۴ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و از طریق جدول مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه حاکم زاده و همکاران (۲۰۲۱) استفاده شد که متغیرهای سیاست های استخدامی (روش های جبران خدمات، وضعیت اشتغال، برنامه کاری)، تمایل به ماندن کارکنان و پاداش های مالی را اندازه گیری می کند. روایی محتوایی- صوری و روایی سازه (تحلیل عاملی تاییدی، روایی همگرا و واگرای) ابزار پژوهش بررسی و مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از آزماون ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی سنجیده شد و با توجه به اینکه مقدار ضرای برای همه متغیر های پژوهش بیشتر از ۰.۷ به دست آمد، با اطمینان می توان پایایی ابزار پژوهش را تایید کرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی و از روش حداقل مربعات جزئی، به وسیله نرم افزارهایSPSS و SmartPLS استفاده شد.یافته ها: این پژوهش نشان داد روش های جیران خدمت، وضعیت اشتغال و برنامه کاری تاثیر مثبت و معناداری بر تمایل به ماندن کارکنان شرکت هایفعال در صنعت نساجی در استان قزوین دارد. ولی پاداش های مالی تاثیر روش های جبران خدمت/ وضعیت اشتغال/ برنامه کاری بر تمایل به ماندن کارکنانشرکت های فعال در صنعت نساجی در استان قزوین را تعدیل نمی کند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش دارای هر دو دسته کاربردهای علمی و کاربردی است که به مدیران صنعت نساجی در استان قزوین امکان تهیهاستراتژی مناسب برای بهبود عملکرد را می دهد.

کلیدواژه ها:

سیاست های استخدامی ، تمایل به ماندن کارکنان ، پاداش های مالی