ارائه مدلی برای ارزیابی موفقیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک (مطالعه موردی: سازمانهای بخش های نمونه در ایران)

در جهان پر از تحول و درحال تغییر امروز، اطلاعات به عنوان یک منبع کلیدی برای افزایش میزان موفقیت سازمان ها از طریق ایجاد تغییر در ماهیت انجام کار، وظایف و فعالیت ها مطرح شده است. بر این اساس، سازمان ها به منظور حداکثر ساختن اثربخشی استراتژیک خود، به دنبال ایجاد روش هایی جهت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی می باشند. برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک برای شناسائی، استقرار و استفاده مناسب از سیستم های اطلاعاتی به منظور حداکثر کردن کارایی و اثربخشی سازمان صورت می پذیرد بطوریکه سازمان بتواند با سهولت و سرعت بیشتری به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود دست پیدا کند بر همین اساس این موضوع به عنوان مسئله ای که نقش بسیار مهمی در مدیریت دارد شناخته شده و توسط بسیاری به عنوان بهترین مکانیسم برای اطمینان از همخوانی فعالیت های فناوری اطلاعات با افراد وابسته به سازمان و برطرف کردن نیازهای آنها مطرح گردیده است. از این رو تمرکز اصلی این پژوهش بر ارائه یک مدل جدید برای ارزیابی موفقیت برنامه ریزی اطلاعات استراتژیک میباشد. بر اساس پاسخ های ۸۶ خبره فناوری اطلاعات، یافته ها به صورت تجربی از مدل تحقیق ما پشتیبانی می کند به این صورت که در این مقاله سعی شده است علاوه بر اشاره بر اهمیت نقش عوامل کلیدی موفقیت بر موفقیت سیستم های اطلاعات استراتژیک، تاثیر متقابل دو متغیر دیگر را که شامل چارچوب و رویکرد برنامه ریزی میباشد را مد نظر قرار دهیم. پر واضح است که بررسی تاثیر متقابل سه متغیر در مقایسه با یک یا حداکثر دو متغیر که در مطالعات قبلی صورت گرفته است، موجب درک بهتری از موفقیت برنامه ریزی اطلاعات استراتژیک شده و از پارادوکس برنامه ریزی جلوگیری می کند. همچنین مدل پیشنهادی ذکر شده علاوه بر توسعه و بهبود پیاده سازی برنامه ریزی استراتژیک سازمان، همسوئی برنامه ریزی سازمان با نیازهای آن را نیز تامین خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک ، عوامل کلیدی موفقیت ، رویکرد برنامه ریزی ، چارچوب برنامه ریزی ، پارادکس برنامه ریزی ، خصومت ، عدم تجانس