پتانسیل ایران در استفاده از فناوری جذب کربن پس از احتراق

استفاده نادرست و مداوم از سوخت های فسیلی جهت تامین انرژی موردنیاز انسان ها و نیز کند بودن روند استفاده از روش های نوین جهت تامین انرژی مانند انرژی های تجدیدپذیر باعث مشکلاتی همچون افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در سطح جهان شده است. گازهای گلخانه ای عامل اصلی صدمه به لایه اوزون و همچنین گرمایش جهانی می باشد. مهم ترین گاز گلخانه ای دی اکسید کربن است که حدود ۷۶ درصد گازهای گلخانه ای موجود در جو زمین را تشکیل می دهد. با محدود کردن انتشار کاز دی اکسید کربن می تواند از وقوع مشکلات زیست محیطی و تغییرات اقلیمی تحت تاثیر گازهای گلخان های جلوگیری کرد. طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، فناوری جذب کردن می تواند راهکار اصلی جهت دست یابی به این امر مهم باشد. این فناوری روش های مختلفی جهت جذب کردن دارد اما پیشرفته ترین روش آن، روش جذب کربن پس از احتراق می باشد. از آنجایی که کشور ایران در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای در جهان رتبه پنجم را دارد و نیز آلودگی هوا در این کشور روز به روز در حال افزایش است، بررسی پتانسیل این کشور جهت استفاده از این فناوری حائز اهمیت است و در این پژوهش انجام شد. تجزیه و تحلیل روند انتشار گاز دی اکسید کربن در این کشور و پیش بینی مقدار انتشار این گاز در آینده، با فرض احداث سالانه ۱۰ الی ۲۰ واحد صنعتی جذب کربن پس از احتراق با ظرفیت یک میلیون تن جذب کربن در نیروگاه ها و پالایشگاه ها، نشان داد که کشور ایران پتانسیل بالایی جهت استفاده از این فناوری و همچنین نیاز فراوانی برای کاربرد آن در جهت کنترل آلودگی هوا و حفظ محیط زیست را دارد.

کلیدواژه ها:

جذب کربن ، گرمایش جهانی ، انتشار دی اکسیدکربن ، جذب کربن پس از احتراق