امیرحسین مرشدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق اقتصادی دانشگاه شهید بهشتی

در پژوهش حاضر تلاش نمودیم تا با روشی توصیفی-تحلیلی سرمایه گذاری مستقیم خارجی در بخش بانکی را از نظر حقوقی امکان سنجی نماییم. در این راستا، پس از تشریح مبانی و مبادی مورد نیاز، قوانین و مقررات ناظر به کسب کنترل بانک ها توسط اشخاص خارجی و شیوه اعمال آن را مورد بررسی مداقه قرار دادیم. نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از آن است که در منظومه قوانین و مقررات ایران از سال ۱۳۵۷ تاکنون به تدریج نگاه پذیرش سرمایه گذاری خارجی در بخش بانکی توانسته بر دیدگاه ممنوعیت آن غلبه نماید. لکن، با وجود نگاه توسعه گرای اتخاذشده در سال های اخیر درخصوص سرمایه گذاری مستقیم خارجی، همچنان امکان کسب سهام کنترلی بانک توسط اشخاص خارجی وجود ندارد و در موارد کسب نفوذ موثر نیز، سرمایه گذار خارجی در انتخاب نمایندگان خود در هیات مدیره و هیات عامل بانک ها با محدودیت های جدی و موثر به نحوی مواجه هستند که میتوان آن را به نوعی عدم امکان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در بخش بانکی تعبیر نمود.

سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بخش بانکی، کنترل، نفوذ موثر