استفاده از تیمارهای تغذیه ای، هورمونی و هرس به منظور افزایش کیفیت میوه فلفل دلمه ای

کشاورزی در بسیاری از مناطق دنیا توسط تنش های محیطی زنده و غیرزنده محدود می گردد. با توجه به مشکلاتی که در زمینه رفع یا بهبود این شرایط وجود دارد، پژوهشی در سال ۱۴۰۰ در گلخانه ای در شهرستان تیران استان اصفهان، به صورت طرح کاملا تصادفی جهت کاهش شوری خاک با استفاده از سال-فیت (پلی هیدروکسی کربوکسیلیک کلسیم) به میزان ۵۰ کیلوگرم در هکتار، جیبرلین + اکسین در غلظت ۱۰ میکرو مولار، کاهش ۲۵ درصد محلول غذایی، هرس ۷-۵ میوه در هر بوته و تیمار شاهد (محلول غذایی معمول گلخانه) با ۳ تکرار انجام شد. نتایج نشان داد، تیمار سال-فیت بر صفات رشدی تحت تنش شوری شدید خاک، ازلحاظ آماری تاثیر معنی­دار و مثبتی داشت و بیشترین تعداد میوه درجه ۱ در این تیمار مشاهده شد، همچنین درصد اسید آلی میوه، درصد مواد جامد محلول و محتوای نیتروژن را به ترتیب ۱۱/۴۲، ۴۴ و ۴۲ درصد افزایش و میزان ریزش گل و میوه را ۶۵ درصد نسبت به شاهد کاهش داد و درمجموع باعث افزایش کیفیت محصول گردید. اکسین + جیبرلین نیز پس از تیمار سال-فیت موجب بهبود اکثر صفات موردبررسی به جز حجم میوه و محتوای نسبی آب ­میوه گردیدند. کاهش ۲۵ درصد غلظت محلول غذایی توصیه شده کارشناس تغذیه گلخانه بر تمام صفات به جز تعداد میوه درجه ۱، تعداد میوه درجه ۲، تعداد میوه درجه ۳ و سفتی بافت میوه اثر­­گذار بود. هرس میوه در مقایسه با سایر تیمارها بر زمان شروع رنگ اندازی میوه اثرگذاری بیشتری نشان داد.

کلیدواژه ها:

اسید آلی ، ریزش گل ، سال-فیت ، سفتی میوه