دلایلی چند بر توارث گویش بهدینی از صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی
- سال انتشار: 1391
- محل انتشار: فصلنامه پازند، دوره: 8، شماره: 28
- کد COI اختصاصی: JR_PAZAND-8-28_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 277
نویسندگان
دانشجوی دکتری، رشته فرهنگ و زبان های باستانی ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
در دوره ساسانیان زبانها و گویشهای متعددی در نواحی وسیعی از ایران وجود داشت، اما زبان رسمی این سلسله که آن را «فارسی میانه ساسانی» میخوانیم مسلما خود زیر شاخه هایی یافته است به ویژه که به دو شاخه اصلیتر در شمال(دری) و جنوب (پهلوی) منشعب شده است. شاخه جنوبی فارسی میانه ساسانی خود نیز در اواخر دوره ساسانی و قرون اولیه اسلام به گونه هایی متفاوت تقسیم شد. آثار مکتوب زردشتی(به خط اصطلاحا پهلوی) در قرون اولیه اسلامی را می توان- به دلیل ویژگیهای مشابه - وارث همین گونه زبانی دانست و آثار زبانی این گونه را که به پهلوی به کتابت درآمده است، میتوان امروزه در گویش رایج بهدینان یزد و کرمان مشاهده کرد. هدف نوشتار پیش رو همانا آوردن شواهدی چند در زمینه آواشناسی، واژگان و ساختار از دو گویش بهدینان کرمان و یزد و قیاس و تقابل آن دو با صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی است. از این مقایسه می توان نتیجه گرفت که گویش بهدینان، دنباله زبان فارسی میانه ساسانی در جنوب است که طی ۳-۴ سده پس از اسلام آثاری از آن به خط رایج آن دوره( پهلوی) نگاشته و گردآوری شده است.کلیدواژه ها
گویش بهدینان یزد و کرمان, زبان فارسی میانه ساسانی, آثار مکتوب زردشتی, خط پهلویاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.