محمد حیدری - کارشناسی زیست شناسی، لرستان، خرم آباد
لیدا رضائی - کارشناسی، تربیت بدنی، آذربایجان شرقی،نظر کهریز
مهسا سخائی فر - کارشناسی ارشد، مهندسی برق گرایش قدرت، آذربایجان شرقی، مراغه

با نگاهی اجمالی به نحوه یاددهی – یادگیری ریاضی در مدارس در می یابیم که گفتن، شنیدن و حفظ کردن، ارکان فعالیت های یاددهی – یادگیری ریاضی را تشکیل می دهد. این مولفه ها با نام های مختلف از سوی صاحب نظران تعبیر شده است. رویکرد نتیجه محوری،پاسخ محور، معلم محور، غیر فعال و ... . در رویکرد حافظه محور، مطالب یک طرفه از سوی معلم به دانش آموزان ارائه می شود، غافل از این که این شیوه، خود، مانع یادگیری و خلاقیت است. همان طور که پیاژه گفته است، آموزش مانع خلاقیت است. باکمی تامل در می یابیم که یادگیری به شیوه یاد شده، خلاف فطرت دانش آموزان در فرایند یاددهی – یادگیری ریاضی است، چرا که دانش آموزان دوست دارند علاوه بر شنیدن، مشاهده ، لمس، سوال و جستجو کنند و تفکر، کاوشگری، آزمایش و پژوهش داشته باشند و به نوعی تفسیر و قضاوت کنند. عنصر اصلی برای تحقق فرایند یاددهی – یادگیری ریاضی با رویکرد پژوهش محوری، معلم است . تبدیل روشهای تدریس نتیجه محور به فرایند محور، مساله محور، پژوهش محور، پاسخ محور به سوال محور و استفاده از روشهای نوین تدریس، مانند تدریس به روش مشارکتی، بارش مغزی و بدیعه پردازی سرآغاز موفقیت در این مسیر است. تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد تغییر در محتوای کتابهای درسی ریاضی و آموزش نحوه تدریس ریاضی با رویکرد فعال به طور نسبی موفق بوده است. آنچه مسلم است در کوتاه مدت، امکان زمینه سازی در همه امور برای تحقق پژوهش محوری میسر نیست. لذا بیشترین سرمایه گذاری باید در خصوص معلم باشد. در این پژوهش به بررسی اصول آموزشی نوین تدریس ریاضیات و نقش آن بر کیفیت یادگیری دانش آموزان پرداخته می شود.

ریاضی، یاددهی- یادگیری، روش های نوین، فناوری، سمینار، دانش آموز