محمدرحیم احمدوند
ذبیح اله نجف پور

گندم به عنوان غذای اصلی اغلب جوامع ازجمله ایران یک کالای استراتژیک و راهبردی بوده و از اهمیت ویژه ای برخورداراست. به همین جهت تلاش دولتمردان، افزایش سطح زیر کشت وتولید آن می باشد. بررسی آمارها نشان می دهد که طی برنامه های توسعه به طور متوسط بیشترین میزان تولید و سطح زیرکشت مربوط به سه سال اول برنامه چهارم بوده وتفاوت آشکاری با برنامه های قبلی نشان می دهد. همچنین در راستای حمایت ازکشاورزان،سهم خرید گندم توسط دولت از ۶/۳۶ درصددربرنامه اول توسعه به۸/۷۴ درصد در سه سال اول برنامه چهارم رسیده است. به منظورارزیابی تاثیر قیمت های تضمینی بر میزان تولید گندم طی سال های (۱۳۸۶- ۱۳۶۸)، ازرابطه مبادله ومدل تعدیل جزئی نرلاو استفاده شد. نتایج نشان می دهدکه نمی توان تاثیر قیمت های تضمینی گندم را برافزایش مقدار تولید قوی تلقی نمود.

گندم، سطح زیر کشت، تولید، عملکرد، رابطه مبادله ومدل تعدیل جزئی نرلاو