سحر سپهروند

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری مدرسه محور بر بهزیستی تحصیلی و دلزدگی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوره اول دبیرستان شهرستان تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشند. نمونه پژوهش ۳۰ نفر ازدانش آموزان بود که نمره بالاتر از نقطه برش را در پرسشنامه دلزدگی تحصیلی و نمره پایین در بهزیستی تحصیلی کسب کرده بودند و به روش نمونه گیری انتخاب شده و صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و ۱۵ نفر کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه پرسشنامه دلزدگی تحصیلی پکران و همکاران(۲۰۰۲) و پرسشنامه بهزیستی تحصیلی: تومینین سوینی، سالمیلا آرو و نیمیویرتا(۲۰۱۲) و بسته مثبت نگر مدرسه محور بود. قبل از شروع مداخله، هر دو گروه (آزمایش و کنترل) در یک جلسه مورد ارزیابی با ابزارهای پژوهش قرار گرفتند(پیش آزمون). سپس گروه آزمایش ۱۲ جلسه یک و نیم ساعته تحت آموزش مداخله مثبت نگر قرار گرفت، ولی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. در پایان مداخلات هر دو گروه (آزمایش و کنترل) دوباره در یک جلسه جداگانه با ابزارهای پژوهش ارزیابی شدند(پس آزمون). به منظور بررسی فرضیه ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد، آموزش مثبت نگری مدرسه محور بر بهزیستی تحصیلی موثر است. همچنین، آموزش مثبت نگری مدرسه محور بر بهزیستی تحصیلی و دلزدگی تحصیلی موثر است. بنابراین می توان از نتایج پژوهش حاضر در مداخلات بر روی دانش آموزان با بهزیستی کمتر و دلزدگی بالابهره گرفت.

دلزدگی تحصیلی، بهزیستی تحصیلی، مداخله مثبت نگر