قربانی شناسی یکی از شاخه های جرم شناسی است. بحث از جرائم بدون قربانی، یکی از مسائل مهم این شاخه از جرم شناسی است که در چند دهه اخیر موردتوجه جرم شناسان واقع شده است. جرائم بدون قربانی به جرایمی اطلاق می شود که قربانی مستقیم، معین و مشخص ندارد و به طور عینی و ملموس شخص از آن متضرر نمی شود. این نوع جرائم به نام جرائم توام با رضایت و جرائم توافقی نیز یاد شده است. همچنین در تعریف این جرائم گفته شده اعمال اخلاقی است که به علت صدمه زدن به هنجارهای اخلاقی، جرم دانسته می شود. هدف این تحقیق در آن است که اولا جرائم بدون قربانی را مفهوم شناسی کند؛ به این معنا که تبیین کند که این واژه چه مفهوم، مبانی، عناصر مشترک و ویژگی هایی دارد. ثانیا به بیان مصادیق جرائم بدون قربانی در حقوق جزای افغانستان و مشخصا کد جزای افغانستان، بپردازد و نشان دهد که قانون گذار با چه رویکردی، اعمالی را تحت عنوان جرائم بدون قربانی جرم انگاری کرده است. این تحقیق از روش تحلیلی-توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای به شیوه فیش برداری بهره برده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که به رغم رقم بالای جرائم بدون قربانی، قانون گذار افغانستان بیشتر با نگاه اخلاقی به جرم انگاری آن اقدام کرده است؛ زیرا در این جرائم قربانی معین و مستقیمی وجود ندارد. افزون بر این پدرسالاری قانونی و مصالح جمعی هم در جرم انگاری این جرائم نقش داشته است.

قربانی, جرم بدون قربانی, حقوق جزا, افغانستان