مشروعیت و عدم مشروعیت بازداشت موقت پیش ازمحاکمه از منظر موازین فقهی و حقوقموضوعه
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: دومین کنفرانس ملی مطالعات بنیادین فقهی، حقوقی: نظریه ها، رویکردها و چالش ها
- کد COI اختصاصی: LAWKHO02_005
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 163
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی موسسه آموزش عالی خراسان
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی موسسه آموزش عالی خراسان
دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه پیام نور مرکز مشهد
دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه پیام نور مشهد
چکیده
مادامی که متهمی وارد فرآیند دادرسی کیفری می شود تا زمانی که مسئولیت کیفری و مجرم بودن وی در یک دادرسی عادلانه محرض نشودبی گناه تلقی می شود که در معنای اصل برائت است. لذا با توجه به قانون آئیین دادرسی کیفری مصوب ۹۲ مقرر داشته است که بازداشتموقت صرفا در صورت وجود شرایط خاص مقرر در قانون و برای زمان محدودی قابلیت اعمال دارد و هیچ موردی (به استثنای اختلاس بیشاز یک میلیون ریال توسط افراد تحت شمول قانون نیروهای مسلح)قرار بازداشت موقت الزامی نیست. بازداشت موقت زمانی صورت می پذیردکه دلیل کافی که حداقل ذن باشد نسبت به انتساب اتهام وجود داشته باشد فرصتی برای استناد به اصل برائت در این موضع نخواهد ماند. ازبین بردن آثار جرم یا جا به جا کردن دلایل،یا عوض کردن یا تغییر آنها به روشی که جنبه دلیل بودن را از دست بدهند،امثال این اعمال درساعت ها،و روزها و حداکثر هفته اول کشف جرم و تعقیب متهم است و بازداشت متهم به مدت طولانی به ادعای امحای آثار جرم فاقدوجاهت است. بازداشت موقت را صرفا باید تحت عنوان یک حکم استثنایی تلقی کرد که حداکثر تا ورود شرایط اضطراری قابلیت تداوم خواهدداشت و پس از رفع ضرورت باید بی وقفه مرتفع شود.صدور بازداشت موقت با مقررات شرعی دارای سازگاری بیشتری نسبت به قوانین پیشیناست.کلیدواژه ها
بازداشت موقت"،فقه"،حقوق موضوعه"،مشروعیت"،عدم مشروعیت".مقالات مرتبط جدید
- تفاوت رویکرد اسلام و نظریه پردازان پست مدرن به مفهوم حقیقت دینی
- نظام انسان شناسی در اندیشه آیت الله مصباح یزدی (ره)
- تحلیل تطبیقی تصرف عدوانی و خلع ید در چارچوب آیین دادرسی ایران
- پژوهشی تدبری در کاربرد اسم جلاله«الله » در قرآن کریم با رویکردی درونقرآنی
- زیست مادرانگی در کشاکش نقشهای چندگانه: بازخوانی نقش مادر شاغل در پرتو آموزههای رضوی و روانشناسی معاصر
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.