سعید ملکی - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
ماجده عبیات - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز ایران
مرتضی عبیات - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان ایران
مصطفی عبیات - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مقوله مسکن، امروزه نه تنها به عنوان یک سرپناه، بلکه به عنوان هویت، امنیت و منبع سرمایه در میان ساکنان یک شهر مطرح است. فقدان منابعکافی، ضعف مدیریت اقتصادی، نداشتن برنامه ریزی جامع مسکن و سایر نارسایی هایی که در زیرساخت های اقتصادی وجود دارد از یکسو و افزایشجمعیت شهرنشین از سوی دیگر، تامین سرپناه در کشورهای در حال توسعه را به شکلی پیچیده و چندبعدی درآورده است. از طرف دیگر، سالم بودنمسکن از ابعاد مختلف نقش مهمی در آسایش روحی و روانی ساکنان دارد. بنابراین، شناخت شاخص های مسکن سالم و تلاش در جهت تحقق سکونتگاه مطلوب، امری مهم در بحث شهر سالم و توسعه پایدار شهری می باشد. با عنایت به این مهم، «تحلیل تطبیقی شاخص های کمی و کیفی مسکن شهرستان اهواز با رویکرد شهر سالم و ارائه راهکارهای مناسب در سطوح خرد و کلان» به عنوان هدف اصلی تحقیق در نظر گرفته می شود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف «نظری - کاربردی» و از نظر روش، دارای ماهیت «توصیفی - تحلیلی» می باشد. در این مطالعه سعی گردیده ۹ شاخص کمی و ۲ شاخص کیفی مسکن، در سه سطح شهرستان اهواز، استان خوزستان و کشور ایران و در ادامه نیز با شهر سالم، به صورت تطبیقی و بر مبنایمطالعات کتابخانه ای بررسی شود. تجزیه و تحلیل کمی داده ها نیز از طریق نرم افزار EXCEL صورت گرفت. تحلیل یافته ها نشان می دهد که، از میانشاخص های کمی، چهار شاخص کمبود واحدهای مسکونی (بی مسکنی)، متوسط اتاق برای هر خانوار، موجودی مسکن (کمبود مسکن) و متوسطاتاق در واحد مسکونی، نامطلوب بوده اند. به طورکلی، وضعیت شاخص های کمی و کیفی مسکن شهرستان اهواز نسبت به شاخص های مسکن استانخوزستان و کشور ایران، مطلوب و مثبت ارزیابی می شوند. همچنین، شاخص های کمی و کیفی مسکن شهرستان اهواز، تداعیکننده معیارهای شهرسالم می باشند.

شاخص های مسکن، شهر سالم، توسعه پایدار، شهرستان اهواز.