بررسی شرایط قرارهای تامین و نظارت قضایی
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: هشتمین کنفرانس بین المللی فقه، حقوق، روانشناسی و علوم تربیتی در ایران و جهان اسلام
- کد COI اختصاصی: ICJLP08_085
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 258
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه شمال آمل
چکیده
قرارهای تامین باید بعد از تفهیم اتهام، و در صورت وجود دلایل کافی بر وقوع جرم و ارتکاب آن توسط متهم ، صادر شوند. در چنین شرایطی ، صدور قرار تامین برای تضمین دسترسی به متهم یک تکلیف و عدم صدور آن تخلف است . در عین حال، اگر در همان بازجویی اول معلوم شود که جرمی واقع نشده یا متهم آن را مرتکب نگردیده یا به دلایل دیگری قابل تعقیب نیست ، نباید قرار تامین در مورد او صادر گردد. در این صورت، فرد تا جمع آوری دلایل و قرائن کافی بلاقید آزاد خواهد بود . قرار، آن تصمیم قضایی را شامل می گردد که مقام قضایی صالح ( بازپرس، دادیاربه تصریح قانون جدید بازپرس) در فرآیند تحقیقات مقدماتی و تحقیق پرونده و نیز در برخی موارد، دادگاه در جریان رسیدگی و محاکمه صادر می نماید. قانونگذار در ماده ۲۵۴ پیش گفته ضمانت اجراهایی را برای عدم انجام قرار نظارت قضایی بیان نموده است اما در این خصوص میان قرار نظارت تکمیلی و قرار نظارت مستقل تفاوتهایی قائل شده است اگر قرار نظارت قضایی تکمیلی باشد یعنی همراه با قرار تامین کیفری صادر شده باشد و متهم از اجرای قرار نظارت تخلف نماید در این صورت قرار نظارت قضایی لغو می گردد قاضی قرار تامین را سنگین تر می نماید اما اگر متهم مرتکب جرم تعزیری درجه ۷ و ۸ شده باشد و قانونگذار برای او قرار نظارت قضایی مستقل صادر نموده باشد و سپس متهم از اجرای دستورات سرباز زند در این زمان است که قرار تامین کیفری مناسب صادر می گردد و قرار نظارت قضایی لغو خواهد شد.کلیدواژه ها
قرارهای تامین . قرارهای نظارت قضایی . نظارت . متهممقالات مرتبط جدید
- نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی فرآیندهای آموزشی
- بررسی کاربرد و اثر بخشی بازی های رایانه ای موثر بر درمان کودکان دارای نشانه های اختلال کم توجهی- بیش فعالی (یک مرور نظام مند)
- بررسی رابطه بهزیستی روانشناختی و تاب آوری با کیفیت زندگی معلمان مشهد
- توانمندسازی و توسعه حرفهای معلمان دارای دانش آموز با نیازهای ویژه
- اثربخشی مداخله اموزش ارتباط بدون خشونت برمهارت های بین فردی و تاب آوری در کودکان کار
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.