مقایسه وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی در دانشجویان پزشکی قبل و بعد از آغاز آموزش بالینی

مقدمه: خودتنظیمی انگیزشی در دانشجویان پزشکی در مرحله ی آموزش بالینی، به عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت تحصیلی ایشان شناخته می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ی وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی دانشجویان پزشکی قبل و بعد از آغاز مرحله آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی تک گروهی، با استفاده از پرسش نامه راهبردهای تنظیم انگیزه در یک جامعه ۸۰ نفره از دانشجویان رشته پزشکی عمومی در مقطع کارآموزی که با روش سرشماری وارد مطالعه شدند، وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزه دانشجویان قبل و بعد از آغاز مرحله آموزش بالینی بررسی شد. نتایج: میانگین وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی دانشجویان قبل از ورود به فاز آموزش بالینی برابر با ۴۳/۱۱۳ و در انتهای اولین ترم از آموزش بالینی برابر با ۲۰/۱۱۶ بود. نتایج نشان دهنده افزایش میزان استفاده دانشجویان پزشکی عمومی در مرحله آموزش بالینی از راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی بود. بیشترین راهبرد خودتنظیمی انگیزشی که توسط دانشجویان قبل و بعد از آغاز آموزش بالینی مورد استفاده قرار گرفته بود، «تنظیم ارزش» بود. نتیجه گیری: دانشجویان پزشکی از راهبردهای مختلفی برای تنظیم انگیزه تحصیلی خود در دوران آموزش بالینی استفاده می کنند. برای حفظ و افزایش انگیزه دانشجویان پزشکی، شناسایی و تقویت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی بسیار مهم است.

کلیدواژه ها:

Motivation ، Metamotivation ، Medical student ، Clinical education ، Self-regulation motivation ، انگیزه ، فراانگیزه ، دانشجوی پزشکی ، آموزش بالینی ، خودتنظیمی انگیزشی