مریم عزتپور - گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
زهرا تنها - استادیار، گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران.(نویسنده مسئول) تلفن: ۰۹۰۱۳۶۴۲۲۳۸
کورش امرایی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
کورش گودرزی - گروه روان شناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

چکیدهمقدمه: این پژوهش با هدف، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر استحکام من در زنان مبتلاء به اختلال وسواس فکری – عملی انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه بیماران بیمارستان اعصاب و روان مهر، امام رضا و مرکز بهداشت خرم آباد در نیمه دوم سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که از این جامعه ۴۲ شرکت کننده در سه گروه روان درمانی پویشی کوتاه مدت (۱۴ نفر)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۳ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل قرار داده شدند و به پرسشنامه­ی استحکام روانی کلاف و همکاران (۲۰۰۲) در ۳ مرحله پاسخ دادند و برای گروه های مداخله طی ۸ جلسه بر اساس پروتکل درمانی برنامه ریزی شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند و داده های بدست آمده توسط تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد، تفاوت میانگین مولفه های استحکام من در مراحل پیش آزمون (پس آزمون و پیش آزمون) پیگیری به لحاظ آماری معنادار، اما تفاوت میانگین آن نمرات در مراحل پس آزمون – پیگیری غیر معنادار است.نتیجه گیری: بر این اساس چنین نتیجه گیری شد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با روان درمانی پویشی کوتاه مدت روش موثرتری برای افزایش استحکام من در بیماران مبتلاء به اختلال وسواس فکری - عملی است.

استحکام من, اختلال وسواس فکری - عملی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, روان درمانی پویشی