مهرنوش مرادی - کارشناس ارشد جغرافیا برنامه ریزی کالبد روستا دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

در سال های اخیر تغییر در بافت و سیمای روستاها به دلیل رشد فزآینده نوسازی، نفوذ و هجوم فناوری و فرهنگ شهری، سبک های معماری وارداتی، مدرن سازی خانه ها و به تبع آن تخریب و ترمیم بناهای بومی، بیشتر مشاهده می شود. تا آنجا که نه تنها منافع اقتصادی بر برخی مفاهیم ملموس و غیرملموس در معماری بومی روستایی ترجیح داده می شود، خسارت های جبران ناپذیری نیز از نظر اصالت روستایی و زیبایی شناسی منظر به دنبال خواهد داشت روزه رویکرد توسعه پایدار به عنوان چارچوبی برای تحلیل پایداری نظام سکونتگاه های انسانی به طور عام و سکونتگاه های روستایی به طور خاص از ارزش و اعتبار بالایی برخوردار است. بررسی و شناخت نواحی روستایی و تحلیل قابلیت ها و تنگناهای آن ها در فرایند برنامه ریزی توسعه روستایی اهمیت بسزایی دارد. روستاها به منزله مکان هایی ویژه با شیوه زندگی و فعالیت هایی متفاوت نسبت به شهرها، نیازمند الگوی مدیریتی مجزا و منطبق با شرایط اقتصادی، اجتماعی و بوم شناختی حاکم بر روستاها هستند.

پایداری، سبک مدیریت روستایی، سکونتگاه های روستایی، شهرستان اصفهان.