رضا رفائی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

نوجوانی دوران عدم ثبات و تغییرات بسیار است و اقدام به رفتار سلامت در این دوره باعث افزایش سلامتی و طول عمر در آینده میشود فلذا این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین سواد سلامت و اقدام به رفتار سلامت است تا ابعاد مختلف تاثیر سواد سلامت و آموزش در این زمینه را در اقدام به رفتار سلامت را بسنجد . این پژوهش یک بررسی توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی و با جامعه نوجوانان ۱۲ - ۲۰ سال استان سمنان در سال ۱۴۰۲ با حجم نمونه ۳۸۲ نفر از نوجوانان شهر سمنان و مهدیشهر است که با استفاده از ابزار ۱. سواد سلامت قنبری و همکاران ۲.رفتارهای ارتقادهنده سلامت والکر HPLP داده ها جمع آوری و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده و آزمون تی مستقل و به کمک نرم افزار spss-۲۴ تفسیر شد . بررسی داده ها از طریق آزمون تی دو گروه پسر و دختر اختلاف معناداری را در اقدام به رفتار سلامت در پسران و دختران (t۳۵۱=-۲.۱۴,P=۰.۰۳۳ دوطرفه) مولفه های حمایت بین فردی (t۳۴۵=-۲.۴۸۸,P=۰.۰۱۳ دوطرفه) و ورزش (t۳۴۱=-۴.۶۸,P=۰.۰۰۱ دوطرفه) نشان داد. پسران در همه حیطه های رفتار سلامت میانگین بیشتری از دختران داشتند و در حیطه مولفه های سواد سلامت پسران بهصورت معناداری خودکارآمدی بیشتری از دختران داشتند (t۳۸۰=-۲.۶۳,P=۰.۰۰۹ دوطرفه) ارتباط از مولفه های سواد سلامت بیشترین پیش بینی کنندگی را برای اقدام به رفتار سلامت دارد (r=۰.۴۱۷,P=۰.۰۰۱). همبستگی مثبت و متوسط بین سواد سلامت و اقدام به رفتار سلامت بود. (p<۰.۰۰۱ , r=۰.۵۸۳) و سواد سلامت ۳۴ درصد پیش بینی کننده رفتار سلامت است (d=۰.۵۱ , p=۰.۰۰۱ R۲=۰.۳۴) در نتیجه آموزش و ارتقاء سواد سلامت در این گروه سنی میتواند نقش مهمی در بهبود رفتارهای سلامتی نوجوانان داشته باشد که اساسی برای سلامت جامعه در آینده نیز محسوب می شود.

سواد سلامت، رفتار، رفتار سلامت، نوجوان، سلامت