نگاهی به فناوری نوین میراگرها در بهسازی لرزه ای

انسان همواره در طول تاریخ سازه های بسیاری را برای سکونت و زندگی احداث و برای بهبود کیفیت آنها تلاش کرده است اما در قبول، نیروهای وارده از سوی طبیعت مانند زلزله، سیل و ... همواره آنها را مورد تهدید قرار داده است. زلزله به عنوان یکی از حوادث طبیعی همواره چالش بزرگی برای مهندسین و سازه ها می باشد و می توان گفت با پیرشفت علم و تکنولوژی به کارگیری روش ها و تجهیزات کنترل ارتعاشات لرزه ای در سازه مانند جداساز لرزه ای و میراگر، مطمئن ترین روش برای دستیابی به عملکردهای مطلوب سازه ای و غیر ساز ای است. جداگر لرزه ای معمولا در ترازی بین سازه و پی نصب می شود و چون سختی افقی نسبتا کمی دارد، سازه را از مولفه های افقی زمین لرزه حدا می کند این امر فرکانس طبیعی سازه را نسبت به فرکانس حالت جداسازی لرزه ای نشده به میزان قابل توجهی کاهش داده و آن را از محدوده تشدید، که معمولا در فرکانس های بالا رخ می دهد دور می سازد. می توان با اضافه نمودن یک مکانیزم میراگر به سازه، بخش قابل توجهی از بار استهلاک انرژی را از دوش المانهای سازه ای برداشت و آن را در مکانیزم الحاقی مستهلک نمود. یکی از روش های کنترل ارتعاشات سازه ها تحت بارهای لرزه ای، استفاده از میراگر مکمل است. این تجهیزات در طراحی سازه های جدید و یا در مقاوم سازی ساختمان های موجود به سادگی قابل استفاده می باشد. این سیستم ها با جذب و استهلاک بخش قابل توجهی از انرژی ورودی به سازه، شرایط ایمن و پایداری را نسبت به ساختمانهای مشابه فراهم می کنند. در این مقاله سعی شده بصورت مروری با استفاده از منابع کتابخانه ای، مقالات و مجلات مرتبط به بررسی بهسازی لرزه ای با استفاده از جداسازها و میراگرها بپردازیم.

کلیدواژه ها:

زلزله ، میراگر ، فناوری نوین ، پس لرزه ، بلایای طبیعی