امید مجیدی - دبیر، آموزش و پرورش، معارف و عربی، آموزش و پرورش بوکان، بوکان، ایران.

تلمیح با تداعی رویدادهای آشنا، متن را از نظر صورت و معنا استحکام می بخشد و جان خواننده را از لذت ادبی ، سرشار می سازد.شاعران و نویسندگان از این صنعت ادبی ، چونان ابزاری برای مقاصد گوناگون بهره برده اند و اشعاری که در کتب ادبیات فارسی ۱ متوسطه اول آمده اند، حکایت از این دارند. شاعران نازکاندیش به شیوه های گوناگون از صنعت ادبی تلمیح ، بهره برده و شعرهایشان رابه آیات و احادیث مزین کردهاند. این پژوهش ، به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و هدف آن، واکاوی آرایه بدیعی تلمیح در کتب ادبیات فارسی متوسطه اول و یافتن این نکته که بسامد تلمیح در اشعار، تا چه حد است . نتایج این بررسی نشان می دهد که شاعران در مبحث تلمیح ، بیشترین تاثیر را از قرآن گرفته اند و بیشترین تلمیحات، مربوط به آرایه ترجمه است .آیات قرآنی ، از جمله تلمیحاتی هستند که در شعر فارسی کاربرد فراوان دارند. سخنوران شعر فارسی ، این آیات مبین را سرلوحه سخنان خویش قرار دادهاند و با شعر، به بیان سخن حکیمانه پرداخته اند. در این پژوهش برآنیم که سیطره آرایه تلمیح را بر کتابهای ادبیات فارسی دوره اول واکاوی کنیم . نخست ابیات با تلمیحاتی که وام گیری از آیات قرآن و احادیث به شیوه تلمیح ، با تصاویری زیبا آراسته شده اند.

تلمیح ، ادبیات فارسی ، انواع تلمیح در شعر.