مدل یابی معادلات ساختاری در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی با ناپایداری ازدواج با میانجی گری نگرش به روابط پیش از ازدواج در دانشجویان

هدف این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی روابط پیش از ازدواج در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی و ناپایداری ازدواج دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر در سال ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ بودند که حدودا ۲۸۰۰ نفر کل دانشجویان و حدود ۵۶۰ نفر دانشجویان متاهل دانشگاه می باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و استناد به پژوهش تجزیه و تحلیل داده های چند متغیره در تحقیقات علمی (هومن ، ۲۰۱۷) ۳۰۰ نفر تعیین شد. که این تعداد به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس اعتماد در روابط میان- فردی زوجین رمپل ، هولمز و زانا (۲۰۰۱)، پرسشنامه نگرش به ارتباط پیش از ازدواج کردلو (۱۳۸۹)؛ پرسشنامه ناپایداری ازدواج ادواردز، جانسون و بوث (۱۹۸۷) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مدل نقش میانجی روابط پیش از ازدواج در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی و ناپایداری ازدواج از برازش خوبی برخوردار است . یافته ها نشان داد که اثر غیرمستقیم اعتماد در روابط بین فردی با میانجی گری روابط پیش از ازدواج بر ناپایداری ازدواج معنی دار است . یافته های این پژوهش نشان داد که روابط پیش از ازدواج می توانند نقش غیرمستقیمی در افزایش اثرات اعتماد در روابط بین فردی بر ناپایداری ازدواج بگذارند.

کلیدواژه ها:

روابط پیش از ازدواج ، اعتماد در روابط بین فردی ، ناپایداری ازدواج