شیرین اسکندری - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی،دانشگاه پیام نور واحد بهبهان

تعلیم و تربیت در دنیای کنونی بر این مهم تاکید دارد که دانستنیها، تواناییها و نگرشها اهمیت یکسانی دارند. با توجه به چهار ستون یادگیری مورد تاکید و توافق بین المللی شامل یادگیری برای دانستن ، یادگیری برای انجام دادن ،یادگیری برای زیستن و برای با هم زیستن ، می توان اذعان داشت که هیچ یک از ابعاد یادگیری بر دیگری ارجح نیست و تعلیم و تربیت باید در صدد پرورش افرادی باشد که می دانند ،می توانند از آموخته های خود در عمل استفاده کنند و می خواهند از اطلاعات، دانسته ها و تواناییهای خود برای حل مسائل واقعی زندگی خود و دیگران استفاده کنند؛ بنابراین نقش و رسالت معلمان علاوه بر انتقال دانش و اطلاعات، زمینه سازی برای تربیت انسانهایی خودشکوفاست که برای زندگی بهتر خود و دیگران پس از شناسایی و انتخاب اطلاعات می توانند آنها را سازماندهی کنند و با دخل و تصرف در اطلاعات و مواد به تولید دانش بپردازند؛ دانشی که به آنان توانایی میدهد برای یادگیری بیشتر و موثرتر تلاش کنند.اکنون سوال این است که چگونه می توان چنین دانش آموزانی را پرورش داد؟ لذا مقاله حاضر در پی پاسخ به این سوال به بررسی برنامه های پرورش خودشکوفایی دانش آموزان می پردازد.

خودشکوفایی ،توانایی ،هوش هیجانی ،اجتماعی ،بازی ،نقاشی ،قصه ،نمایش