تاثیر آموزش ترکیبی و شبکه های اجتماعی بر روابط اجتماعی و یادگیری افراد

امروزه آموزشهای ترکیبی درحال جایگزینی با شیوه های سنتی است . از طرفی تحقیقات نشان داده که آموزشهای ترکیبی نیز دارای محدودیتهای خاص خود هستند و نمی توانند کامل جایگزین آموزش سنتی شوند. بنابراین با وجود مزایا و معایب هر دو، متخصصان امور آموزشی سعی می کنند، روشهای مختلف را با هم ترکیب کنند و معتقدند که یادگیری ترکیبی ، یک رویکرد اثربخش برای حل مشکلات یادگیری و روابط اجتماعی افراد است . هدف مقاله حاضر معرفی رویکرد یادگیری ترکیبی و بررسی میزان اثربخشی آن در تعاملات دانش آموزان بود.روش : این مقاله از نوع توصیفی و مروری است . جهت گردآوری اطلاعات با استفاده از موتورهای جستجوگر و پایگاه داده های جهاد دانشگاهی و گوگل اسکولارو سایر پایگاههای معتبر استفاده گردید.یافته و نتیجه گیری: یادگیری ترکیبی یک رویکرد موثر برای یادگیری و افزایش تعاملات است . به دلیل ارائه فرصتهای مختلف به منظور یادگیری، موجب آن می شود که درکنار افزایش جذابیت آموزش ، به تفاوتهای فردی فراگیران نیز به طور مناسبی توجه شود، زیرا همه افراد به یک شیوه یاد نمی گیرند و به همین دلیل استفاده از روشهای مختلف برای روابط اجتماعی ضروری به نظر می رسد. با توجه به یافته های مطالعه ، شیوه ترکیبی در آموزش ، آزادی عمل وسیع تری را در بهره مندی از محیطهای آموزشی در اختیار آموزش دهندگان قرار می دهد و از این طریق موجب توسعه و بهبود روابط اجتماعی در آموزش و یادگیری می گردد؛ توصیه می گردد معلمان از این روش هم در کنارآموزش رسمی خود استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، روابط اجتماعی و یاددهی و یادگیری