حق دسترسی کودکان به فضای مجازی

یکی از حقوق بنیادین برای انسان ها، آزادی بیان می باشد که برای تمام افراد ازجمله کودکان لازم و ضروری است. حق دسترسی به اینترنت و فضای مجازی به آزادی بیانقابلیت تعمیم دارد. حق دسترسی به اینترنت به دلیل نقش مهمی که در زندگی افراد انسانیدارد، ارتباط موثری با زندگی آنها پیدا کرده است. همچنین از آن جهت که فضای مجازی ودسترسی به اینترنت نقش عمده ای در رشد کودکان دارد باید با محدودیت های اصولی همراهباشد. لذا در این مقاله به دنبال شناخت اقدامات موثر بری محدودیت های دسترسی کودکانبه فضای مجازی هستیم. یافته های تحقیق حاکی از این است که مطابق ماده ۱۷کنوانسیون حقوق کودک حق دسترسی کودک به فضای مجازی نامحدود و بدون توجه بهجنسیت، نژاد و دین و مذهب باشد و هرگونه محدودیتی اعمال می شود باید قانونی و لازم ومتناسب باشد. در مواردی که دسترسی کودک به فضای مجازی مخل نظم عمومی است وسلامت روحی، روانی و جسمی کودک را به خطر می اندازد باید محدودیت های قانونی اعمالشود؛ اما در مقابل خطرات دسترسی آزاد و بدون قید و شرط، فضای مجازی می تواند برآموزش و حق بر سلامتی کودکان و افزایش مشارکت مدنی تاثیر مستقیم و غیر مستقیمداشته باشد. در نتیجه نمی توان کودکان را به طور کلی از فضای مجازی محروم نمود.خانواده ها به عنوان اشخاصی که با کودک ارتباط مستقیم دارند می تواند بر دسترسی کودکنظارت داشته باشند و همچنین دولتها با اعمال محدودیت قانونی متناسب با سن و نیازکودک می توانند با ملحق شدن به کنوانسیون های بین المللی و تصویب قوانین کارآمد از بروزناهنجاری ها و آسیب های ناشی از دسترسی به فضای مجازی جلوگیری کنند.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، اینترنت ، کودک ، حق دسترسی