فاطمه واحدی - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
مهدی تبریزی - استادیار، گروه مشاوره، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اعتماد به نفس و کیفیت زندگی معتادان بهبود یافته NA مراکز معتادان گمنام شهر بادرود انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان بهبود یافته NA شهر بادرود در سال ۱۴۰۲ بودندکه از بین آنها به شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا هر دو گروه به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی – فرم کوتاه (۱۹۹۶) و آزمون اعتماد به نفس آیزنک (۱۹۷۶ ، به نقل از هرمزی نژاد و همکاران، ۱۳۷۹) مورد پیش آزمون قرار گرفتند و در ادامه فقط معتادان گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (بر اساس کتاب راهنمای عملی پذیرش و تعهد هیز، استروسال، ۱۳۹۴) قرار گرفتند. بعد از اعمال متغیر مستقل در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا به وسیله همان آزمونها مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها بوسیله نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اعتماد به نفس و کیفیت زندگی معتادان بهبود یافته NA مراکز معتادان گمنام شهر بادرود تاثیر داشت. (P<۰/۰۵). بر اساس نتایج این مطالعه، پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت افزایش اعتماد به نفس و کیفیت زندگی معتادان بهبود یافته استفاده شود.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، اعتماد به نفس،کیفیت زندگی، معتادان، NA