بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر نوآوری سبز با نقش میانجی ظرفیتانسانی سبز و دانش محیطی و نقش تعدیلگر نگرانی مدیریت محیطیکارکنان پارک علم و فناوری استان سمنان

این پژوهش به بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر نوآوری سبز با نقش میانجی ظرفیت انسانی سبز و دانش محیطی ونقش تعدیلگر نگرانی مدیریت محیطی کارکنان پارک علم و فناوری استان سمنان پرداخت. تحقیق حاضر بر اساس هدف،از نوع کاربردی و از دید ماهیت و روش، از دسته پژوهش های توصیفی -پیمایشی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل ۴۸ نفر از کارکنان پارک علم و فناوری استان سمنان است. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمارتوصیفی و استنباطی انجام پذیرفته است در بخش آمار توصیفی با استفاده از ابزار شاخص های آمار توصیفی به توصیف جامعهآماری پرداخته و با کمک نمودارها و جداول آماری مرتبط و شاخص های وضعی به توصیف داده ها پرداخته است و در بخشآمار استنباطی، پس از تعیین توزیع متغیرها در سطح جامعه و پس از توصیف داده ها، محقق با الگوهای آمار استنباطی و باتوجه به توزیع متغیرهای تحقیق در جامعه، از ضرایب مسیر(استاندارد)و برای آزمون فرضیات از روش معادلات ساختاری نرمافزار smart pls استفاده شد نتایج و یافته های تحقیق نشان داد مدیریت منابع انسانی سبز بر نوآوری سبز با نقش تعدیلینگرانی مدیریت محیطی در سطح خطای ۵ % تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی سبز ، نوآوری سبز ، نگرانی مدیریت محیطی ، دانش محیطی ، ظرفیت انسانی سبز.