مقایسه اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل و مداخله چند بعدی انگیزشی شناختی بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارای والد معتاد مقطع متوسطه دوم

تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل و مداخله چند بعدی انگیزشی شناختی بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارای والد معتاد مقطع متوسطه دوم شهر بابلسر انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و دوره پیگیری با گروه کنترل نامعادل بود و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دارای والد معتاد مقطع متوسطه دوم شهر بابلسر و والدین آن ها در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در حال تحصیل بودند. ۴۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل ۱۵ نفره قرار گرفتند و به پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری(۱۳۹۱)، تحقیق پاسخ دادند و آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل و مداخله چند بعدی انگیزشی شناختی برای دو گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل در انتظار ماند. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که ۷/۷۹ درصد تغییرات در نمرات سرزندگی تحصیلی در طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، ناشی از آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل بوده است (۰/۰۵>P). همچنین یافته ها نشان داد که ۶۱ درصد تغییرات در نمرات سرزندگی تحصیلی در طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، ناشی از مداخله چندبعدی انگیزش شناختی بوده است (۰/۰۵>P). بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل و مداخله چند بعدی انگیزشی شناختی بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارای والد معتاد مقطع متوسطه دوم تاثیر معنی داری (۰/۰۵>P)، دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر تعلل ، مداخله چند بعدی انگیزشی شناختی ، سرزندگی تحصیلی