بررسی راهکارهای تقویت تربیت دینی و اسلامی در مدارس توسط معلمان کارآمد

تربیت دینی از مهم ترین مسائل در فرهنگ اسلامی است به نحوی که درباره آن مطالعات قابل توجهی صورت پذیرفته است. دین تنها منبع مطمئنی است که با نگاه جامع به ویژگی ها و استعدادهای انسان، و تمامی ابعاد زندگی او، انسان را به والاترین ارزش ها، نگرش ها، کمال حقیقی و شکوفایی بهتر و صحیح تر استعدادها رهنمون می سازد. این موضوع دارای مراحل اجرایی است که عدم آگاهی یابی توجهی به آن می تواند یکی از مهم ترین عوامل عدم دستیابی به چنان تربیتی در کودکان باشد. دین نه تنها رابطه انسان با خداوند، خود و جهان را تحت الشعاع قرار میدهد، بلکه به عنوان یک نهاد اجتماعی بر روابط انسان با دیگران را نیز به شدت تاثیر میگذارد. در واقع، کنش اجتماعی دین تاثیر بر روابط انسانی، تمدن و فرهنگ بشری است و حاکمیت دین به منزله حاکمیت مجموعه ای از قوانین برجامعه انسانی بوده که حافظ و نگهدارنده اخلاق فاضله، آرامش و نیک بختی انسان است .در نظام تربیتی پویا نیاز بر این است که حداقل، هر ده سال یکبار، از سوال های دینی نسل جدید باخبر شویم و این باید به صورت تحقیق علمی، انجام شود نه با حدس و تخمین .تربیت دینی قصد دارد که حق یابی و حق باوری را در افراد پدید آورد اما این هدف به شرطی به مقصد می رسد که از دو نوع آسیب خرافه پردازی و راز زدایی بپرهیزد . تربیت دینی صحیح، آدمی را به حق باوری سوق می دهد. دین و اخلاق دو حقیقتی هستند که نه تنها در دین اسلام بلکه در سایر ادیان نیز جدایی از هم ندارند. اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهای اخلاقی، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است .

کلیدواژه ها:

تعلیم ، تربیت ، اسلامی ، دینی ، مدارس.