اثر برخی از محرک های رشد گیاهی بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بادرنجبویه (Melissa officinalis. L) تحت رژیم های مختلف آبیاری

با هدف مطالعه اثر محلول پاشی محرک های مختلف رشد بر خصوصیات رشدی و اسانس گیاه بادرنجبویه (Melissa officinalis. L) در سطوح مختلف تنش خشکی، آزمایشی در سال زراعی ۱۴۰۰- ۱۴۰۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار بود. سطوح مختلف آبیاری شامل آبیاری بعد از ۸۰، ۶۰ و ۴۰ درصد ظرفیت زراعی در کرت­های اصلی و محلول­پاشی محرک­های مختلف رشد شامل شاهد، ملاتونین، اسیدآمینه پرولین و اسید فولیک در کرت­های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بالاترین محتوی کلروفیل (۲۵/۲ میلی­گرم بر گرم وزن تر)، محتوی نسبی آب برگ (۱۲/۸۸ درصد) و عملکرد ماده خشک (۷۹/۷۹۳ کیلوگرم در هکتار) در تیمار محلول­پاشی ملاتونین و آبیاری ۸۰ درصد ظرفیت زراعی حاصل شد، همچنین بالاترین درصد اسانس (۸۱/۰ درصد) و عملکرد اسانس (۴۶/۶ کیلوگرم در هکتار) در تیمار محلول­پاشی ملاتونین تحت تیمار آبیاری ۶۰ درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. محلول­پاشی ملاتونین در هر سه تیمار آبیاری بر درصد و عملکرد اسانس افزود. بالاترین محتوی فنل کل (۵۰/۰ میلی­گرم اکی­والان­های اسید گالیک در ۱۰۰ گرم عصار) به تیمار محلول­پاشی ملاتونین تحت شرایط آبیاری ۴۰ درصد ظرفیت زراعی اختصاص داشت. تیمار آبیاری ۴۰ درصد ظرفیت زراعی، محتوی فلاونوئید را در مقایسه با سطوح ۶۰ و ۸۰ درصد به ترتیب ۹۰/۲۹ و ۲۳/۹۳ درصد افزایش داد. همچنین، محلول­پاشی ملاتونین، اسیدآمینه پرولین و اسید فولیک محتوی فلاونوئید را در مقایسه با شاهد به ترتیب۶۴/۱۷، ۳۵/۲۳ و ۳۵/۳۲ درصد افزایش دادند. بنابراین، محلول­پاشی ملاتونین می­تواند راهکاری برای افزایش خصوصیات کمی و کیفی بادرنجبویه در شرایط آبیاری نرمال و تنش ملایم باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، پرولین ، درصد اسانس ، ماده خشک ، ملاتونین