تئاتر درسی در نقش روانشناس و درمانگر دانش آموزان

در هر جامعه درصد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان بدون آن که تمایلی داشته باشند، ناخواسته خودشان را در حصاری از کمرویی محبوس می کنند و شخصیت واقعی و قابلیت های ارزشمند ایشان در پس توده ای از ابرهای تیره خشم ، ترس و کم رویی، ناشناخته میماند. پدیده کمرویی در بین بزرگسالان بسیار پیچیده تر است و چنین پیچیدگی در اغلب موارد، نیازهای درونی، تمایلات، انگیزه ها، هدف ها، برنامه های شغلی و اجتماعی فرد را به طور جدی متاثر و دگرگون میکند. در جهان امروز ،اندیشیدن خلاقانه ی هر فرد نوید جامعه ای خلاق را می دهد و جوامع خلاق سبب ظهور سبک های متنوع از زندگی هستند که در عین تنوع ،همدیگر را پوشش می دهند و سبک کلی و صحیحی از جامعه ی رو به پیشرفت را تشکیل می دهند ،با اینکه این ژرف اندیشی و اندیشه خلاق ،شاید در ضمیر ناخودآگاه تک تک افراد جامعه وجود داشته باشد اما به خودی خود به منصه ی ظهور نخواهد رسید و اگر به حال خود رها شود احتمال اینکه در جهت نادرستی به کار گرفته شود وجود دارد و یا اگر حتی فرض کنیم که تمامی افراد جامعه از این اندیشه در جهت صحیح بهره ببرند بازهم سن ظهور در هریک از افراد قطعا متفاوت است و مسلما جامعه به خلاقیت یک نوجوان بیشتر احتیاج دارد تا یک فرد میانسال . تئاترتعلیمی به عنوان یک اثر شفابخش و ابزاری برای یادگیری در نظر گرفته شده است که هر کسی به شیوه ی خود از آن به عنوان روش آموزش و یا درمان استفاده میکند. در این شیوه به جنبه های هنری و زیبایی شناسی در تئاتر توجه نمیشود و صرفا وجه آموزشی آن مورد نظر است.

کلیدواژه ها:

ترس ، خشم ، کم رویی ، تئاتر ، تعلیم و تربیت ، روانشناسی ، نمایش خلاق ، تئاتر پداگوژیک