علی چاروسایی - دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)، تهران، ایران
وحید حدادی اصل - دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)، تهران، ایران

در این مقاله تاثیر الکترون دهنده های خارجی و ترکیب ان با انواع الکترون دهنده های دیگر در پلیمریزاسیون پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه استفاده از این الکترون دهنده ها باعث بهبود و یا اصلاح خواص گریدهای پلی پروپیلن می شود. در نتیجه می توان محصولات جدیدی در این زمینه تولید و از واردات آن ها جلوگیری به عمل آورد. همین طور با بررسی رفتار و خواص آن ها در مقیاس نانو به ساختار این کاتالیست ها پرداخته می شود. همچنین با تولید محصولاتی با استحکام مذاب بالا، شرایط فرایندی به طور قابل توجهی بهبود می یابد که باعث تولید خواص مطلوب و کاهش استهلاکتجهیزات می شود. علاوه براین، با تولید این پلیمر در یک راکتور پلیمریزاسیون استفاده از ترکیب کننده های مختلف برای ترکیب کردن چند نوع پلیمر و استفاده از افزودنی های مختلف، جهت تولید محصولاتب ا خواص مورد نظر، حذف شده که سبب صرفه جویی در آنرژی خواهد شد. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که با داشتن خواص فیزیکی و مکانیکی جالب، کاربردهای متنوعی ۵ رصنایع مختلف یافته و رشد مصرف بالایی دارد. این پلیمر جایگزین بسیاری از فلرات و حتی پلیمرهای گوناگون شده و تنوع کاربردهای آن با تولید گربدهای جدید با خواص دلخواه در حال افزایش است. در حال حاضر با توجه به رشد روز افزون مصرف داخلی انواع گریدهای پلی پروپیلن و کشش مناسب بازار جهانی, نیاز به توسعه و پیشرفت انواع گریدها بیش از پیش احساس می شود. در پلیمریزاسیون پلی پروپیلن از کاتالیست های زیگلر ناتا استفاده می شود. پس از پیدایش کاتالیست های زیگلرناتاء باز لوئیس نیز به جزء مهمی در سامانه های کاتالیستی تبدیل شد. این ترکیبات به طور عمده حاوی اتم های اکسیژن بوده و تعداد کمی از آن ها حاوی اتم های نیتروژن هستند، که "الکترون دهنده" نامیده می شوند.

الکترون دهنده هیا داخلی، اکتلرون دهنده های خارجی، کاتالیست زیگلر-ناتا، پلیمریزاسیون پروپیلن، پایه منیزیم کلراید، الکترون دهنده های آلکوکسی سیلان، الکترون دهنده های تترااتیل اورتوسیلیکات