کیانا ضرابی - گروه مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی زند شیراز، شیراز، ایران
حیدر ایزدنشان - گروه مهندسی لیزر، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

پرتودرمانی علیه سرطان آغلب به دلیل چندین جنبه محدودکننده به نتایج مطلوب نمی رسد. پرتودرمانی یک درمان ضد تومور هدفمند نیست و تهدیدات جدی برای بافت های طبیعی نیز به همراه دارد. در بسیاری از موارد. برخی از ویژگی های ذاتی نانو، آن ها را در برابر پرتودرمانی مقاوم می سازد. چندین نانوذره ظرفیت ارتقای نایایداری پرتودرمانی را نشان داده اند، زیرا می توانند مستقیما با پرتوهای یونیزان برای افزایش حساسیت پرتوهای سلولی تعامل داشته باشند. چندین نوع نانومواد به عنوان حساس کننده های کادیو برای بهبود کارایی پرتودرمانی و غلبه بر مقاومت رادیویی از جمله نانوذرات مبتنی بر فلز،نقاط کوانتومی، نانوذرات مبتنی بر سیلیس, نانوذرات پلیمری و غیره مورد بررسی قرار گرفته اند.CRISPR/Cas۹ (پروتئین ‎۹ مرتبط با تکرارهای کوتاه پالینسیرومیک با فاصله منظم خوشه ای) یک فناوری قوی برای ویرایش ژن ۲ است. به دلیل ویژگی و کارایی بالای آن، CRISPR/Cast به شدت برای درمان بیماری های انسانی، به ویژه سرطان، استفاده می شود. تغییرات ژنتیکی متعدد مفاهیم مختلف درمان عصا توسط، CRISPR/Cas۹ ایجاد شده است. با این حال، چالش های قابل توجهی برای کاربردهای بالینی آن باقی مانده است. بزرگ ترین چالش برای درمانCRISPR/Cas این است که چگونه آن را به طور ایمن و کارآمد به سایت های هدف در داخل بدن تحویل دهیم، نانوتکنولوژی کمک زیادی به تحویل داروی سرطان کرده است. مکانیسم های عمل CRISPR/Cas۹، کاربرد آن در درمان سرطان و به ویژه تمرکز بر روی تحویل مبتنی بر فناوری نانو CRISPR/Cast برای ویرایش ژن سرطان و آنیمونوتراپی راهی برای ترجمه بالینی آن است.

پرتودرمانی، درمان سرطان، نانوذرات، رادیوتراپی، CRISPR/Cas۹