بیتا طالبی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
بهمن میرزایی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مقدمه. گالکتین۳ به عنوان فاکتورالتهابی جدیدی شناخته شده است که با دیابت نوع۲ افزایش می یابد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح سرمی گالکتین۳ در مردان چاق غیر فعال بود. روش ها. ۸ مرد چاق (سن: ۳۷/۲±۷۵/۲۵ سال و BMI: ۰۳/۳±۹۶/۳۱ کیلوگرم بر مترمربع) پروتکل فعالیت تناوبی با شدت بالا (HIIE)، فعالیت تداومی با شدت متوسط (MICE) و کنترل (بدون مداخله ورزشی) (C) را در روزهای مجزا با فاصله یک هفته از هم اجرا کردند. پروتکل HIIE شامل ۶ وهله فعالیت دویدن ۱ دقیقه ای با شدت ۸۵ درصد VO۲max با دوره های استراحت فعال ۴ دقیقه ای با شدت ۵۰ درصد VO۲max و پروتکل MICE شامل ۳۰ دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با شدت ۶۵ درصد VO۲max بود که حجم کار با پروتکل HIIE همسان شده بود. مقادیر سرمی گالکتین ۳ به روش الایزا درسه مرحله پیش از فعالیت، بلافاصه پس از فعالیت و ۲۴ ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد.یافته ها: بلافاصه پس از فعالیت ورزشی، HIIE و MICE منجر به افزایش معنی دار گالکتین۳ سرمی نسبت به گروه کنترل شدند (۰۵/۰>p). همچنین، مقادیر سرمی گالکتین۳، ۲۴ ساعت پس از HIIE و MICE نسبت به پیش از فعالیت ورزشی، کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰>p) در حالی که با حالت پایه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰˃p). نتیجه گیری. فعالیت ورزشی حاد مستقل از شدت آن منجر به افزایش حاد گالکتین ۳ سرمی می شود که پس از ریکاوری به حالت پایه بر می گردد.

تمرین تناوبی با شدت بالا, تمرین تداومی با شدت متوسط, گالکتین۳, چاقی