تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مکمل کوئرستین برIGF۱ و میوستاتین بافت عضله موش های مبتلابه سرطان کولون

چکیدههدف از این تحقیق بررسی و اهمیت تمرین هوازی و مکمل کوئرستین اثرات آن بر روی IGF۱ و میوستاتین بافت عضله در رت های آزمایشگاهی مبتلابه سرطان کولون بود.روش ها: آزمودنی های این پژوهش شامل ۲۵سر رت صحرایی نر ویستار (وزن: ۳۰±۲۵۰ گرم، سن: ۱۲ هفته) بودند که بر اساس وزن، همگن شده و به روش تصادفی در ۵ گروه (هر گروه ۵ سر) کنترل سالم، گروه کنترل سرطانی، گروه سرطانی + مکمل کوئرستین ،گروه سرطانی+ تمرین هوازی، گروه سرطانی + مکمل کوئرستین + تمرین هوازی مورد آزمایش و ارزیابی قرار گرفتند. اندازه گیری های IGF۱و میوستاتین در بافت دوقلوی عضله موش های صحرایی طبق استاندارد و روش الایزا انجام شد. یافته ها: : نتایج تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی در بافت عضله دوقلوی موش های مبتلابه سرطان کولون بر میانگین مقادیر میوستاتین(۰۰۵/۰p=) و IGF۱ (۰۱۹/۰p=) تاثیر معناداری داشت. همچنین هشت هفته مصرف مکمل کوئرستین در بافت عضله موش های مبتلابه سرطان کولون بر میانگین مقادیر میوستاتین و میانگین مقادیر ) IGF۱۰۵/۰( P< تاثیر معناداری داشت. اما در گروه کنترل سالم و آزمایش ( ۸ هفته مصرف مکمل کوئرستین) میانگین میوستاتین و IGF۱ ۰/۰۵) P> ( تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: به طورکلی یافته های پژوهش نشان داد که تمرینات هوازی و مصرف مکمل کوئرستین سبب بهبود IGF۱و کاهش میوستاتین در بافت عضله دوقلوی موش های صحرایی نر مبتلابه سرطان کولون می شود.

کلیدواژه ها:

کوئرستین ، سرطان کولون ، IGF۱ ، میوستاتین ، تمرین هوازی