امیر عباس رصافی - دکتری برنامه ریزی حمل و نقل ، عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی
مهدی خادمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل

توسعه بر پایه حمل و نقل عمومی (T.O.D)(T.O.D:Transit oriented development) عبارت از شکل گیری و توسعه ی شهری با هدف افزایش همزیستی میان بافت فشرده و متراکم در پیوند با نظام حمل و نقل عمومی است . گونه ای توسعه ی معاصر و هوشمند انه ی شهری مبتنی بر یک راهبرد خلاقانه با برنامه ریزی مشارکتی در شهر ها، نواحی و محله های شهری که هدف اصلی آن آفرینش الگوی کاربری زمین به نحوی است که حمل و نقل عمومی را حمایت کند.همواره با روند سریع صنعتی شدن در جهان اکثر کشورها علی الخصوص کشورهای در حال توسعه در حال تجربه رشد سریع شهرنشینی هستند. یک سیستم حمل و نقل پایدار نیازمند فعالیت هایی بیش از کنترل آلودگی هوا ، ترافیک یا کاهش سوخت است.یکی از ستون های اصلی انچه توسعه پایدار نامیده می شود ایجاد سامانه ترابری است که سیستم BRT زیر مجموعه این سامانه محسوب می شود . تهران امروزه شهری است سر درگم در مباحث کلان ترافیک و حمل و نقل که به تازگی گام های علمی و بنیادین برای رفع این مشکلات از سوی مسئولین آغاز شده است.در این مقاله سعی شده است تاثیر BRT را به عنوان سیستمی مشتری مدار که ترکیبی از ایستگاه ها و وسایل نقلیه ی برنامه ریزی شده و سیستم های هوشمند حمل و نقل است با بهره گیری از مطالعات آماری و میدانی مورد بررسی قرار دهیم.نتایج حاصل از این مقاله نشاندهنده ان است که آیا سیستم BRT عملکرد مناسب بر روی توسعه پایدار شهری و رضایت مندیه مردم را در سطح وسیع بوجود آورده است یا خیر؟ همچنین راه کارهایی مناسب برای به تحقق رسیدن اهداف اجرای سیستم BRT را بیان میکند.

توسعه پایدار شهری، BRT، حمل و نقل عمومی ، رضایت مندی مردم