بنیامین نکهت - کارشناسی ارشد، مدیریت شهری، دانشگاه یادگار امام، تهران، ایران

در سال های اخیر، ایده متاورس توجه علاقه مندان به فناوری و مربیان را به خود جلب کرده است و ذهن آنها را با پتانسیل خود برایتغییر چشم انداز آموزش مجذوب کرده است. متاورس یک فضای مشترک مجازی جمعی را نشان می دهد که واقعیت افزوده، واقعیتمجازی و سایر فناوری های نوظهور را ترکیب می کند و تجربه ای همه جانبه تر را امکان پذیر می کند، انتظار میرود که آموزش از این ابزارنوین بهره ببرد و تجربه آموزشی را به سطح بالاتری ارتقا دهد. این تکنولوژی امکانات جدیدی مانند تجربه تعاملی و واقعیت بینانه،تعاملات اجتماعی گسترده تر و تجربه ی آموزشی فراگیرتر را فراهم می کند. تکامل اپلیکیشن های متاورس در بخش های مختلف بهویژه بازی، امکان استفاده از متاورس را برای آموزش ایجاد کرده است. ما حوزه وسیع این برنامه ها و پروژه های آموزشی را ارائه میدهیم. چالش هایی که مربیان با آن روبرو هستند مورد بحث قرار گرفته و پتانسیل و محدودیت های کاربرد آموزشی آن توضیح دادهشده است. پیشنهاد می شود متاورس را در کلاس ها پذیرفته شود. اما نه در یک محیط آموزشی تمام وقت، در عوض، در صورت توجیه،باید به عنوان مکمل استفاده شود. پتانسیل بزرگ ارائه شده توسط فناوری متاورس تجربه همه جانبه محتوا و تعاملات اجتماعی بهشکلی نوین است است. هدف این پژوهش هم بررسی مفهوم متاورس و پیامدهای عمیق آن برای دگرگونی فرایندهای آموزشی وهمچنین ارائه نقش های واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و مفاهیمی چون دوقلوهای دیجیتالی و ثبت زندگی است.

متاورس، واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، آموزش، تجربیات یادگیری