اصلاح رویکرد متداول در طراحی لاینینگ نهایی تونل

به منظور طراحی لاینینگ تونل، لازم است کفایت سازهای آن در برابر انواع ترکیب بارهای ارایه شده در آیین نامه های مرجع مورد بررسی قرار گیرد. در رویکرد متداول طراحی، به دلیل محدودیت هایی که برای مدل سازی بارگذاری در نرم افزارهای سازهای وجود دارد، از روش های تجربی یا تحلیلی برای محاسبه بارهای ژئوتکنیکی وارد بر لاینینگ استفاده می شود که این روش ها از دقت کافی برخوردار نبوده و به دلیل محدودیت های ذاتی همواره با تخمین های غیردقیق و بعضا دور از واقعیت همراه است. فرضیات مربوط به مدل رفتاری مصالح زمین، عدم درنظرگیری اثرات توامان بارهای اعمالی، عدم درنظرگیری اثر ترخیص تنش در زمان نصب لاینینگ و از همه مهم تر عدم درنظرگیری اندرکنش صحیح بین زمین و سازه، از جمله اشکالات موجود در این روش هاست. با توجه به اشکالات اساسی ذکر شده، در این مقاله تلاش شده تا با ارایه راه کارهایی هم در تعیین بارهای ژئوتکنیکی و هم در مدل سازی سازهای، رویکرد طراحی اصلاح و نقایص موجود در آن رفع شود، لذا اصلاح رویکرد طراحی مورد اشاره در این مقاله، شامل اصلاح فرآیند طراحی در هر دو بخش محاسبه بارهای ژئوتکنیکی وارد بر لاینینگ و تعیین دقیقتر اندرکنش بین سازه و زمین در طراحی سازهای می شود

کلیدواژه ها:

لاینینگ تونل ، بارهای ژئوتکنیکی ، اندرکنش زمین و سازه ، طراحی سازهای