جایگاه قبول در وقف
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: فصلنامه فقه و اصول، دوره: 56، شماره: 1
- کد COI اختصاصی: JR_FIQH-56-1_010
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 187
نویسندگان
دانشیار گروه حقوق، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران
استادیار، گروه حقوق، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران
چکیده
قانون مدنی ایران در ماده ۵۶، به صراحت وقف را جزو عقود به شمار آورده و برای تحقق آن در وقف خاص، قبول موقوف علیهم و در وقف عام، قبول حاکم را لازم دانسته است؛. این در حالی است که میان فقهای امامیه در خصوص لزوم قبول، دیدگاه های متفاوتی ازاین قرار پدید آمده است: اینکه وقف، ازجمله ایقاعات است و نیازمند قبول نیست؛ وقف، عقد به شمار می رود و برای تحقق آن، افزون بر ایجاب، قبول ضروری است؛ قولی تفصیلی بدین بیان که وقف عام، ایقاع است و در آن قبول لازم نیست ولی در وقف خاص، قبول موقوف علیهم شرط صحت است. حاصل این نوشتار به روش تحلیلی توصیفی و با تکیه بر ابزار کتابخانه ای این است که وقف، ازجمله ایقاعات است و قبول در آن شرط نیست؛ ازاین رو توصیه می شود ماده ۵۶ قانون مدنی در این باره بازخوانی و اصلاح شود.کلیدواژه ها
وقف, وقف عام, وقف خاص, قبول وقف, عقد, ایقاعاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.