زبان قرآن؛ ترکیبی واقع نما و سمبلیک یا زبانی منحصربه فرد
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: دوفصلنامه کتاب و سنت گرایش اعتقادات حدیثی، دوره: 5، شماره: 13
- کد COI اختصاصی: JR_KSEM-5-13_004
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 81
نویسندگان
دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشگاه قرآن و حدیث
چکیده
مقاله پیش رو، نظریات مختلف در باب واقع نمایی، سمبلیک بودن، ترکیبی از این دو و در ادامه، منحصربه فرد بودن زبان قرآن را ملاحظه کرده و در پایان، به بررسی نظریه های مطرح شده در این زمینه پرداخته و مشخص کرده است که آیا این زبان به حقیقت خارجی اشاره دارد، یا همه چیز به صورت نمادین در آن بیان شده است و یا ترکیبی از دو زبان واقع نما و نمادین است یا این که با رد همه این نظریات، بایستی آن را زبانی منحصربه فرد دانست. این کنکاش با روش کتابخانه ای و تحلیلی انجام شده است. با بررسی ادعاهای موجود و نقد آنها، این نظر حاصل می شود که زبان قرآن، نوع خاصی از زبان است که در دیگر کتب آسمانی مشاهده نمی شود و به دلیل مبرا بودن از هر تغییر و تحریف بشری، زبانی یکتا و منحصربه فرد است که در گونه های موجود در نظریه های زبانی مذکور نمی گنجد.کلیدواژه ها
زبان قرآن, واقعنما, سمبلیک, زبان ترکیبی, منحصربهفرداطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.