مجتبی زارع خلیلی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران
حیدر چوپانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران
علی اصغر حیات - دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه تربیت معلم تهران

با ورود سازمان ها به عصر اطلاعات و رویارویی آنها با تغییرات و تحولات شگرفی که در محیط آنها روی داده و همچنین به دلیل بی ثباتی و تغییر پذیری و غیرقابل پیش بینی بودن این تغییرات ، حفظ مزیت رقابتی،افزایش بهره وری و رشد و توسعه آنها منوط به استفاده از فرصت ها در رقابت با سایر سازمان ها و همچنین نهادینه کردن فرهنگ خلاقیت و نوآوری و توجه به افکار و ایده های نو و ابتکاری اعضای سازمان می باشد. بنابراین در این شرایط سازمان هایی موفق خواهند بود که بتوانند با فراهم آوردن شرایط و فرصت های مناسب برای بروز افکار نو و ابتکاری و کاربرد آنها و یا به طور خلاصه ایجاد فضای نوآوری، محیط بیرونی را در راستای اهداف خود هدایت کنند. از طرف دیگر خلاقیت و نوآوری سازمانی از دیدگاه محققان زیادی به عنوان یک پدیده اجتماعی در نظر گرفته شده است که در شبکه های روابط اجتماعی شکل می گیرد، به بیان دیگر در حال حاضر سرمایه اجتماعی به عنوان یک مشخصه اجتماعی باعث بروز خلاقیت، ایده پروری و تسهیل رفتارهای نوآورانه و ریسک پذیر می شود. مقاله حاضر ضمن پرداختن به مفهوم سرمایه اجتماعی و مفاهیم مرتبط با آن و همچنین مقوله نوآوری سازمانی، ارتباط آنها را نیز مورد بررسی و تحلیل قرار داده و چگونگی اثرگذاری سرمایه اجتماعی بر نواوری سازمانی را به طور واضح نمایان ساخته است.

سرمایه اجتماعی، نوآوری سازمانی