علی یوسف - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدرضا اصفهانی - استاد گروه عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدسجاد زارعیان - استادیار گروه عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهاب دانش، قم، ایران

در این تحقیق، نتایج آزمایشگاهی رفتار سیستم دیوار برشی همبسته مرکزگرا که در آن از میراگرهای تسلیمی پره مثلثی در ناحیه اتصال تیر به دیوار استفاده شده است، به کمک نرم افزار OpenSees تحلیل و صحت سنجی می شود. به منظور جلوگیری از خرابی احتمالی تیر و همچنین حفظ قابلبت مرکزگرایی سیستم و به حداقل رساندن تغییرشکل پسماند سازه تحت بار لرزه-ای، به ترتیب از تیر فولادی و کابل های پس کشیدگی در ساخت زیرسازه ها استفاده شده است. برای انجام کار آزمایشگاهی، سه زیرسازه از سیستم دیوار همبسته مرکزگرا ساخته و تحت بارگذاری چرخه ای شبه استاتیکی قرار گرفت. نمونه های مورد بررسی شامل یک زیرسازه فاقد ادوات استهلاک انرژی و دو زیرسازه مجهز به میراگرهای پره مثلثی در ناحیه اتصال تیر به دیوار بود. زیرسازه ها با استفاده از نرم افزار OpenSees مدلسازی شدند و نتایج حاصل انطباق خوبی با نتایج آزمایشگاهی نشان دادند. در نمونه های دارای میراگر، اثر ضخامت پره های مثلثی شکل میراگر به علاوه اثر تنش اولیه ی کابل های پس کشیدگی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه های آزمایشگاهی و تحلیلی زیرسازه ها نشان داد که به کارگیری میراگرهای تسلیمی پره مثلثی در محل اتصال تیر به دیوار منجر به افزایش ۷۱% تا ۹۶% در ظرفیت باربری سیستم و افزایش قابل توجه در ظرفیت استهلاک انرژی نمونه ها شده است و در عین حال قابلیت مرکزگرایی سیستم حفظ شده است. با افزایش ضخامت پره های میراگرها از ۱۲ به ۱۵ میلی متر، ظرفیت باربری حدود ۱۵% افزایش یافت با این حال تغییرشکل پسماند بیشتری در زیرسازه مشاهده شد.

واژه های کلیدی: دیوار همبسته, مرکزگرایی, کابل های پس کشیدگی, تغییرشکل ماندگار, میراگر تسلیمی پره مثلثی, بارگذاری چرخه ای