مصطفی علی احمد - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
محمود میری - استاد، دانشکده مهندسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محسن راشکی - استادیار، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

روش ارزیابی و بررسی پروژه (PERT) یک شبکه تصادفی است که از تابع توزیع Beta-PERT استفاده می کند و در اواخر دهه ۱۹۵۰ برای در نظر گرفتن عدم قطعیت در مدیریت پروژه توسعه یافته است. بعدها، به دلیل فرضیات ساده سازی و تخمین های خوش بینانه ناشی از در نظر گرفتن مسیر بحرانی به تنهایی، این روش توسط بسیاری از محققین مورد انتقاد قرار گرفت و روش های جدیدی برای رفع این نواقص معرفی شد و اعتقاد بر این بود که در مدل سازی مدت زمان واقعی تکمیل پروژه بهتر است. در این مقاله از روش نمونه برداری اهمیت برای مدیریت پروژه های ساختمانی استفاده شده است. در روش های قابلیت اطمینان می توان هر تابع توزیع آماری دلخواهی را برای زمان فعالیت ها در نظر گرفت و همچنین، اثر تمامی مسیرهای موجود برای تکمیل پروژه در مسئله را با استفاده از سیستم های قابلیت اطمینان لحاظ کرد. پنج مثال عددی رایج با استفاده از روش های نمونه برداری اهمیت، شبیه سازی مونت کارلو، مرتبه اول قابلیت اطمینان و PERT مورد بررسی قرار گرفت و مقدار احتمال خرابی (که در اینجا به عنوان احتمال شکست تکمیل پروژه در مدت زمان معین معرفی می شود) مقایسه گردید. نتایج، اختلاف قابل توجه بین پاسخ به دست آمده از روش های PERT و مرتبه اول قابلیت اعتماد با روش های شبیه سازی مونت کارلو و نمونه برداری اهمیت را نشان داد. همچنین، مقدار احتمال خرابی در روش نمونه برداری اهمیت ۱۷% با روش شبیه سازی مونت کارلو اختلاف داشت که کمترین اختلاف را در بین روش های مورد مطالعه با این روش دارا بود. علاوه بر این، نشان داده شد که روش های شبیه سازی مونت کارلو و نمونه برداری اهمیت برای تخمین دقیق احتمال تکمیل پروژه در مقایسه با روش های PERT و مرتبه اول قابلیت اطمینان، قابل اعتماد تر هستند.

قابلیت اطمینان, مدیریت پروژه, شبیه سازی مونت کارلو, نمونه برداری اهمیت, روش ارزیابی و بررسی پروژه, روش مرتبه اول قابلیت اطمینان