بررسی فرهنگ عامه در اشعار تالشی محمد اسرافیلی

فرهنگ عامه یا ادبیات شفاهی شامل قصه‎ها، افسانه‎ها، ترانه‎ها، مثل‎ها، کنایات،زبانزدها، و لالایی‎ها می شود. این ادبیات از کار و فعالیت و زندگی مردم عادی و اجتماع‎شان سرچشمه می‎گیرد و چنان خروشان است که می‎تواند ادبیات رسمی و اشعار شاعران را تحت تاثیر خود قرار دهد، شاعران نیز با استفاده از اجزای گوناگون آن، غنی‎ترین اشعار و گنجینه های زبانی را سروده اند، و این غنایی از حیث درون‎مایه متنوع است و جسارت خود را در بیان حقایق نشان می‎دهد، که در آثار نظامی، مولوی، سعدی شیرازی، حافظ شیرازی، عبدالرحمن جامی، و .... بیشتر به چشم می‎آید. در این نوشتار کارکردهای گوناگون عناصر فرهنگ و ادبیات عامه در اشعار محمد اسرافیلی بررسی شده‎است. اسرافیلی شاعری است تالشی زبان، که شعر تالشی را با فرهنگ اصیل تالشی در آمیخته است و اشکال مختلف فولکلور را از ادبیات عامه گرفته و با مهارتی بی‎نظیر در کتابش به نام لن صدو «lǝna sadō» به کارگرفته است، به بعضی از این بن‎مایه‎ها عقیده‎ای عمیق دارد و بعضی‎ها را برای باروری شعر خود به کار برده و بصورت ماهرانه‎ای شعر خودش را در دل افراد جامعه خود چه باسواد و چه بی‎سواد جای داده است تا از این راه بتواند به ماندگاری اشعار خود و همچنین حفظ فرهنگ بومی سرزمین خویش کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

فرهنگ عامه ، ادبیات شفاهی ، اشعار تالشی ، لن صدو ، محمد اسرافیلی