مریم آشوری - دانشجوی دکتری گروه عمران، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی
احسان اله ضیغمی - استادیار گروه عمران، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
علیرضا آذریون - استادیار، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ملایر، همدان، ایران
سید محمد میرحسینی - استادیار گروه عمران، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
ستار ابراهیمی یونسی - دانشیار گروه شیمی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران

در این پژوهش سعی شده است تا با اصلاح گرافن اکساید از طریق ساخت پلیمر به روشی جدید، ضمن برخورداری بیشتر از مزایای حضور آن در ترکیب بتن، معایب ایجاد شده به حداقل کاهش یابد. آزمایش های مقاومت کششی، فشاری و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR) بر روی ۵۴ آزمونه با طرح اختلاط یکسان و نسبت آب به سیمان ۴/۰ شامل نمونه شاهد، نمونه حاوی ۰۳/۰ درصد وزنی گرافن اکساید و نمونه حاوی ۰۳/۰ درصد وزنی گرافن اکساید اصلاح شده (کوپلیمر) انجام شد. نتایج به دست آمده نشان می دهند افزودن این کوپلیمر به بتن باعث افزایش مقاومت کششی ۹۰ روزه از ۱۲/۳ به ۳۳/۴ مگا پاسکال (معادل ۸/۳۸ درصد) و افزایش مقاومت فشاری ۹۰ روزه از ۵/۳۴ به ۶/۴۴ مگا پاسکال (معادل ۳/۲۹ درصد) گردیده است. همچنین روانی بتن حاوی کوپلیمر، ۲۵ درصد بیشتر از بتن حاوی گرافن اکساید گردیده که نشان دهنده تاثیر مثبت آن در افزایش کارایی نسبت به بتن حاوی گرافن اکساید می باشد.

بتن, گرافن اکساید, کوپلیمر, مقاومت کششی, مقاومت فشاری