علی صدر ممتازی
حسن نصرتی
محمد هادی طهمورثی

استفاده از بتن در صنعت ساخت و ساز روز به روز در حال افزایش است. با توجه به محدودیت عمر سازه های بتنی و همچنین تخریب سازه های بتنی در اثر عوامل طبیعی نظیر زلزله، سیل، طوفان و ... ، همواره با حجم انبوهی از بتن های تخریبی مواجه خواهیم بود که سبب تخریب محیط زیست خواهند شد. از طرفی منابع معدنی جهت تولید سنگدانه ها نیز محدود می باشند که در آینده ای نه چندان دور ناگزیر باید از این بتن های تخریبی به عنوان جایگزینی برای سنگدانه های طبیعی استفاده نمود تا بتوانیم منابع طبیعی را حفظ نمائیم. در این پژوهش نسبت جایگزینی ریزدانه و درشت دانه بازیافتی بتنی با سنگدانه های معمولی برابر با درصدهای مشابه ۰ ، ۲۵ ،۵۰ ، ۷۵ و ۱۰۰ % می باشد. با افزایش استفاده از سنگدانه های بازیافتی بتنی، کاهش در خصوصیات بتن بازیافتی، افزایش جذب آب و افت اسلامپ بتن مشاهده می شود که با استفاده از فوق روان کننده سعی در جبران این کاهش اسلامپ شده است. به منظور بهبود خواص مهندسی بتن بازیافتی و همچنین بررسی تاثیر الیاف پلی پروپیلن بر خواص بتن بازیافتی، از الیاف پلی پروپیلن به طول ۶ میلی متر و با درصدهای حجمی مختلف ۱/۰ ، ۲/۰ و ۳/۰ استفاده شده است. در این تحقیق آزمایش های مقاومت فشاری، انقباض خشک، جذب آب، سرعت امواج فراصوتی، مقاومت الکتریکی و عکس برداری توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بر روی نمونه ها انجام گرفته است. با افزایش درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن در بتن های بازیافتی، کاهش سرعت امواج فراصوتی و درصد جذب آب نمونه ها، افزایش نتایج مقاومت الکتریکی نمونه ها و همچنین تاثیر نسبتا منفی بر مقاومت های فشاری مشاهده شده است. در شرایط استفاده از ۱/۰ درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن در طرح های بتنی، انقباض نمونه ها بهبود می یابد ولی با استفاده از ۲/۰ و ۳/۰ درصد حجمی در طرح های بتنی، شاهد افزایش انقباض نمونه ها نسبت به طرح های فاقد الیاف خواهیم بود.

سنگدانه های بازیافتی بتنی, انقباض, مقاومت الکتریکی, سرعت امواج فراصوتی, الیاف پلی پروپیلن