آرمان کیامرثی - گروه مهندسی عمران، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
محمد مهدی جباری - گروه مهندسی عمران، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

تولید و عرضه گسترده مواد پلاستیکی در دهه ۵۰ میلادی یکی از دستاوردهای مهم بشر بود که امروزه بدلیل گوناگونی و تنوع، ارزان و در دسترس بودن، به عنوان صنعتی مهم انسان را به خود وابسته کرده اند. آسیب های زیست محیطی ناشی از آلاینده های فسیلی، مصرف گرایی برخی جوامع و رها سازی و بی ارزش دانستن بعد از اتمام دوره مصرف اولیه آنها، روشی غیرمنطقی بوده و در افق میان مدت و بلند مدت، هزینه های تحمیلی سنگینی نیز به همراه خواهد داشت. در این پژوهش، اثر اختلاط ضایعات پلیمری یو پی وی سی در دو شکل الیاف و دانه ای و در درصدهای حجمی مختلف (۰، ۵/۲ ، ۵، ۵/۷ و ۱۰ درصد برای شکل الیاف) و (۰، ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد برای شکل دانه ای)، جایگزین ماسه در ساخت بتن و انجام آزمایش هایی چون مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و آزمایش های بتن تازه نظیر اسلامپ و وزن مخصوص بتن، در دستور کار قرار گرفت. نسبت آب به سیمان در تمامی اختلاط ها ثابت (۴۵/۰) و عمل آوری ۷ و ۲۸ روزه نمونه ها طبق شرایط استاندارد آزمایشگاهی انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که استفاده از این ضایعات در بتن، تا ۵ درصد برای شکل الیافی و تا ۱۰ درصد برای شکل دانه ای، کاهش ناچیزی در خواص مکانیکی و وزن مخصوص بتن داشته و سبب بهبود مقاومت کششی و خمشی می شود.

ضایعات یو پی وی سی, بتن, مقاومت فشاری, مقاومت کششی, مقاومت خمشی